Powstanie Warszawskie

SISMS.pl System powiadamiania mieszkańców

Pokaż wszystkie komunikaty

Utworzono: środa, 31, lipiec 2019

1 sierpnia 1944 r. wybuchło Powstanie Warszawskie - największa akcja zbrojna podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. Polskie wystąpienie zbrojne przeciw wojskom niemieckim okupującym stolicę Polski, zryw był częścią zorganizowanej przez Armię Krajową akcji „Burza”. 1 sierpnia do walk przystąpiło około 30tys. żołnierzy Armii Krajowej stan ich uzbrojenia przedstawiał się wręcz tragicznie gdyż tylko około 10% żołnierzy posiadało broń. Powstańcy musieli stawić czoła stałemu garnizonowi niemieckiemu w sile około 20tys. w pełni uzbrojonych ludzi z czego ponad połowa to regularne wojsko. Niemcy mogli liczyć ponadto na wsparcie jednostek pancernych, artylerii i lotnictwa.
Powstanie rozpoczęło się 1 sierpnia o godz. 17:00 (Godzina „W”) wtedy jednostki Okręgu Warszawskiego AK oraz oddziały dyspozycyjne Komendy Głównej AK zaatakowały niemieckie obiekty we wszystkich dzielnicach okupowanej Warszawy. Do akcji powstańczej spontanicznie przyłączała się ludność cywilna, która pomagała walczącym w budowaniu barykad, umocnień oraz kopaniu rowów przeciwczołgowych. W Powstaniu Warszawskim oprócz oddziałów Armii Krajowej brali udział również żołnierze Narodowych Sił Zbrojnych (NSZ) oraz Armii Ludowej (AL). Przez 63 dni żołnierze AK prowadzili heroiczny i samotny bój z wojskami niemieckimi. Ostatecznie wobec braku perspektyw dalszej walki 2 października 1944 r. przedstawiciele KG AK płk Kazimierz Iranek-Osmecki "Jarecki" i ppłk Zygmunt Dobrowolski "Zyndram" podpisali w kwaterze SS-Obergruppenfuehrera Ericha von dem Bacha w Ożarowie układ o zaprzestaniu działań wojennych w Warszawie
W wydanej nazajutrz po kapitulacji powstania odezwie do "Do Narodu Polskiego" Krajowa Rada Ministrów i Rada Jedności Narodowej z goryczą stwierdzały: "Skutecznej pomocy nie otrzymaliśmy. (...) Potraktowano nas gorzej niż sprzymierzeńców Hitlera: Italię, Rumunię, Finlandię. (...) Sierpniowe powstanie warszawskie z powodu braku skutecznej pomocy upada w tej samej chwili, gdy armia nasza pomaga wyzwolić się Francji, Belgii i Holandii. Powstrzymujemy się dziś od sądzenia tej tragicznej sprawy. Niech Bóg sprawiedliwy oceni straszliwą krzywdę, jaka Naród Polski spotyka, i niech wymierzy słuszną karę na jej sprawców".
W trakcie ponad dwumiesięcznych walk oddziały powstańcze straciły blisko 16tys. Żołnierzy z czego 10 tys. poległo, a 6 tys. zaginęła. Do niemieckiej niewoli trafiło ok. 15 tys. żołnierzy (w tym ok. 900 oficerów i 2 tys. kobiet). Straty w ludności cywilnej wyniosły od 150 do 200tys. zabitych. Straty niemieckie według różnych źródeł wyniosły od 2tys. do 10tys. poległych żołnierzy. Podczas walk powstańczych zniszczeniu uległo 25% zabudowy lewobrzeżnej Warszawy, a w okresie popowstaniowym, na skutek systematycznego i planowego wyburzania miasta przez Niemców, zniszczeniu uległo ponad 30% zabudowy lewobrzeżnej Warszawy. Gdy dodać do tego straty poniesione w wyniku oblężenia miasta we wrześniu 1939 roku i zagłady warszawskiego getta, okazuje się, że wojna przyniosła zniszczenie 84% zabudowy lewobrzeżnej Warszawy. Jeśli przyjąć szacunek dla całego miasta z Pragą włącznie, to wynosił on 65% zabudowy stolicy.